midiesis.it

E’ difficile non condividere l’augurio al paese con il quale Vincenzo Gasparro intitola il suo ultimo libro: “Paese mio vivrai”.

Con questo volume si contribuisce a garantire l’’esistenza e la sopravvivenza di un mondo culturale, un paesaggio, i luoghi della tradizione, della propria storia che vivrà proprio grazie al contributo, grande o piccolo, dei tanti personaggi citati in questo splendido volume.

La merlettaia, l’ex calciatore, il vigile urbano, il democristiano-funzionario delle Poste, le scrittrici e scrittori, poeti e poetesse, i cuochi e ristoratori, lo straniero stregato e innamorato, gli avvocati, i pittori, musicisti, giornalisti, attori, sindaci (dialoganti o meno), i blogger, i professori che scrivono libri, tutti contribuiscono a rendere “vivo” questo paese che non mi sembra per niente “morto”.

“Furnute” i dovuti apprezzamenti, devo riconoscere che si può lamentare la mancata correzione della bozza di stampa e mi dispiace che la poesia finale perda d’immediata comprensione.

Con amici, mi sono impegnato nella sua riscrittura, con un’attenzione particolare all’ortografia.

Qui pubblico “Cegghjë etë na puisijë” così come ci prendiamo licenza d’interpretarla a San Michele.
CEGGHJË ETË NA PUISIJË
Cegghjë addó nascë a purugghiazzë
cu a mentasçënë sobbë a lu palazzë.
Cegghjë dë la fraschë dë lorë,
ca të fäsçë murì p’ardorë.
Cegghjë dë tanta malalienghë
ca fasçenë u corë senghë senghë.
Cegghjë ca vennë a polverinë
i ccitë uagnunë i signurinë.
Cegghjë ca cantë, ca sonë i ca ballë
i sembë vé sobbë u sciarabballë.
Cegghjë chienë dë mbrugghiunë
ca si sconnënë jind’a lë magliunë.
Cegghjë ch’etë comë a nnamurätë
ca chiante u basilëchë pu fidanzätë.
Cegghjë ca tenë nu cashtieddë,
ma purë, forë, tanta casieddë.
Cegghjë cu a vocchë rossë de sètë
ca vé tagghiannë l’uvë pu petë
Cegghjë ca tenë tanta puvurieddë
ca pa fämë se sonnënë l’aurieddë.
Cegghjë purë chienë de uappë
ca na sò buenë a luuä nu tappë.
Cegghjë addò passë a murtusçeddë
a mienzë lë ramagghjë da pirneddë.

Cegghjë ca tuttë lë volënë benë
i po’ la ienghjënë dë vilenë.
Cegghjë ch’etë comë la lusçë,
tu a vué zziecchë i quedde fusçë.
Cegghjë ca tenë chiù dë mil’annë
i quan të në vé tienë nu nutë angannë
Cegghjë etë comë na puisijë
ca të fäsçë comë na masçijë
e la tegnë jind’a lu corë mijë.
Mu ca u fattë i furnutë
Gesù Crishtë së n’a sciutë
i të dichë comë disçevë Bassicchjë
ridennë a lu cumparsa Micchjë:
girë i votë , votë i girë,
a ué cuntätë n’ata votë?

Sanmichelesalentino7febbraio2019edmondobellanova